pl. Teatralny 1/2
Kamienica Sachsów z zewnątrz mnie nigdy nie zachwycała. Złośliwi powiedzą, że widać za mało zniszczona ;), ale nie, nie w tym rzecz.
Jest duża, bezczelnie okazała, jak na mój gust wygląda trochę jak kamieniczny blok. Na dodatek zrobiła się popularna (to już w ogóle najgorzej! ;)). W mieszczącej się niegdyś w kamienicy Café Fahrig – jednej z najpopularniejszych wrocławskich kawiarni z początku XX wieku – pijał kawę Eberhard Mock, bohater kryminałów Marka Krajewskiego.
Trudne życie w pałacu
Oprócz tego, budynek ma własną “kryminalną” 😉 historię. Życie w dawnym pałacu czynszowym Sachsów do łatwych nie należy. Kamienica przez lata była własnością miasta. W 2003 roku przeszła w ręce Stronnictwa Demokratycznego. Kiedy okazało się, że SD jako partia polityczna nie może czerpać zysków z wynajmu, kamienicę przejęła Fundacja Samorządność i Demokracja. Następnie kamienicę odkupiło trzech biznesmenów. I tu zaczęły się problemy lokatorów. Zainteresowanych odsyłam do artykułów w internecie. Ile stron, tyle wersji. Mieszkańcy twierdzą, że nowi właściciele utrudniają im życie – odcinając gaz, ogrzewanie – bo chcą ich z kamienicy usunąć, eksmitować, przenieść do lokali zastępczych w… Siechnicach. Właściciele mówią, że budynek wymaga natychmiastowego remontu, wymiany instalacji etc. i stąd prośba o opuszczenie mieszkań. Nie znam sprawy osobiście, jedynie o niej czytałam. Nie będę więc snuć brzydkich podejrzeń, wszak każdy swój rozum ma i wnioski wyciągać umie. I lubi.
Historia
Kamienicę Sachsów zaprojektował architekt Karl Schmidt na zamówienie firmy Moritza Sachsa. Sam Moritz w momencie stawiania kamienicy był już na łonie Abrahama, ale firmę po nim przejęli jego synowie – Siegmund i Leopold. A Schmidt byle kim nie był. W swoim portfolio mógłby umieścić m. in. zabudowę wrocławskiego ZOO, budowle na Wzgórzu Partyzantów, a także przebudowę i rozbudowę Opery Wrocławskiej. Ach, gdyby tylko miał portfolio… ;).
Budynek postawiono w latach 1870-1873 w miejscu w którym wcześniej stał szpital Bożego Ciała i kaplica Trójcy Świętej. Wszystko wskazuje więc na to, że kamienica powinna być nawiedzona ;). Kamienica Sachsów składa się z dwóch 4-kondygnacyjnych kamienic o wspólnej elewacji w neorenesansowym stylu: narożnej kamienicy przy ul. Świdnickiej 36/Placu Teatralnym 1 oraz kamienicy przy Placu Teatralnym 2. Tak więc powstał kolos i to o wysokim standardzie, z siedmioma (!) klatkami schodowymi. Sachsom odebrano budynek w 1933 roku, po dojściu NSDAP do władzy. Po wojnie budynek, hm, “wyremontowano”, więc utracił sporo ze swojego przepychu.
Powiem Wam, że o ile opakowanie mnie nie zachwyca, to zawartość Kamienicy Sachsów szturmem podbiła moje serce. Na punkcie tej klatki schodowej po prostu oszalałam. Nie wymyśliłabym czegoś takiego nigdy w życiu. Jest idealna w każdym calu. No, prawie. Humanoidom, które zabazgrały tam każdy centymetr kwadratowy ściany życzę… źle, bo dawno czegoś takiego nie widziałam. To wygląda, jakby ktoś na tydzień zamknął tam stado małp z markerami. Gdybym mogła was wszystkich, psuje brzydkie, wysłać na ciężkie roboty do kamieniołomów, to byłby to z mojej strony akt łaski. O wiele przyjemniej by was było eksterminować :(.
Sesje ślubne na schodach
Przeszklona spiralna klatka schodowa prowadzi na ostatnie piętro budynku. Ponoć niegdyś mieściły się tam pokoje służby. Główna klatka schodowa to już poważna rozpusta dla oczu. Dlatego kiedy napisała do mnie pani Joanna, już szczęśliwa mężatka :), z pytaniem czy mogę polecić jakąś ładną klatkę schodową na sesję ślubną, nie miałam żadnych wątpliwości. To miejsce ma w sobie ogromny potencjał. Nie znam się na fotografii, ale widziałam, co dobry fotograf jest w stanie wyciągnąć z tych schodów ;). Raz jeszcze, wszystkiego najlepszego na Nowej Drodze Życia, kochani!
Mieszkańcy budynku zdają się przyzwyczajeni do widoku aparatów fotograficznych czających się na “ich” klatce schodowej. Spędziłam tam ponad godzinę i ciągle miałam wrażenie, że coś przeoczyłam, że czegoś nie obfotografowałam, że czegoś nie zdołam Wam pokazać. W końcu doszłam do wniosku, że nie ma rady – będziecie musieli wybrać się tam kiedyś sami, by zobaczyć to wszystko na własne oczy. Uwaga, Kamienica Sachsów uzależnia. Ale robi to tak wdzięcznie… 😉 Serdecznie zapraszam do galerii!
Plac Teatralny 1/2
Dzielnica: Stare Miasto
Osiedle: Stare Miasto
Ulica: Plac Teatralny, dawniej: Zwingerplatz
jakie to piękne miejsce!!pozdrawiam!!!
dzięki….przeżyłam chwilę melancholii,i łza zakręciła się w oku..w domu tym spędziłam ładny parę lat 1976-1988… pozdrawiam Maria K.
brakuje tylko steampunkowej windy 😀
@ florysztuka
Zachęcam do wycieczki kamienicoznawczej 😉
@ Grzegorz Pietrzak
Prawda :D? O tym samym pomyślałam. I w ogóle to Emilie Autumn powinna tam teledysk nakręcić 😛
Cudownie klimatyczne miejsce, pozdrawiam
klatka schodowa robi wrażenie, a na górze znajduje się jeszcze tajemniczy, zamieszkany stryszek..przesyłam linka do relacji z mojej wizyty tam: http://www.myfinepix.pl/pl/blog/362345/244428 🙂
Tyle razy wchodziłem tą bramą do Puzona i nigdy nie zauważyłem zapięcia do rowerów 🙂
Masz rację klatka jest fantastyczna, zjawiskowa, bajkowa. Tylko podziwiać!
Dokładnie klatka uzaleznia! oto moja relacja z Teatralnej : http://www.obiektywni.pl/autorzy/autor-21229-0-0-0-39727.php#k39727
jesli jestes zainteresoana innymi zdjeciami wrocławskich klatek , napisz:) Monika
zapomnilam meila esv.monika@wp.pl
ps. uwielbiam twoj blog, zawsze czekam na nowosci:)
A nasza kamienica przy ulicy Lodzkiej 33 jest w rozsypce, a naprawde po remoncie moglaby byc piekna.
Jedna moja koleżanka tam mieszkała! Pozdrowienia dla Malwiny. 🙂
To prawda – to miejsce uzależnia. Bywałam tam raz na miesiąc na warsztatach tanecznych. Teraz pretekst się skończył, to ciągam tam każdego poznanego turystę.
Warsztaty taneczne w takim miejscu… Ach, zazdroszczę! 🙂
przepiękna klatka schodowa, wyjątkowa:)
Wiesz może co się dzieje, bądź będzie działo z tą kamienicą? Ostatnio po raz n-ty wybrałam się tam na zdjęcia, ale tym razem spotkało mnie niemiłe zaskoczenie…wszystkie mieszkania opuszczone(z wyjątkiem działającego biura komornika czy czegoś w tym rodzaju), mieszkania na górze i wejście na ażurową klatkę zabite dechami…gdyby nie wybite okno nie dałabym rady ocenić stanu na górze, a niestety nie był za ciekawy- brudniej niż zawsze, wszystko zakurzone i zaśmiecone :/ mam naiwną nadzieję, że to taki stan przed remontowy, chwilowy brak kogoś kto by zajął się porządkiem etc, a nie coś "poważniejszego" 😛
Piękna architektura. Przepiękne detale!
Prawda :). Jestem ciekawa jak jest w środku po remoncie.
Cóż, mieszkałem tam od dziecięcych lat. Właściwie zaraz po Kongresie Intelektualistów i Wystawie Ziem Odzyskanych tam się moi rodzice zakwaterowali.
Wyprowadziłem się w końcu 1980 roku.
Poznałem, dziecięciem będąc, narożną część kamienicy od piwnic po dach.
Zaś koledze, który pytał o windę, powiem, że była w klatce przy pl. Teatralnym 2. Piękna, jak na filmach z dawnego Paryża. Niestety, po wojnie chyba nigdy nie działała.
Jak macie ochotę, trochę o powojennej historii tej kamienicy mogę opowiedzieć.
Bardzo chętnie 🙂
Chętnie, gdzie znajdę Pana opowieść?