Wapienna 26

Wapienna 26 stoi w stanie niezmienionym od wojny… prawdopodobnie. Jeśli cokolwiek remontowano, to chyba w piwnicy, bo moje niewprawne oko nie dostrzegło jakichkolwiek śladów renowacji.

Dziury, dziureczki, pęknięcia, gołębie przybytki rozpusty i gruba warstwa kurzu odciągają uwagę od dość niezwykłej fasady. Zdobienia z podobiznami dzieci i zwierząt – dlaczego akurat tak? Kto jest autorem tego projektu? O dziwo, kamienica, choć w ruinie, domofon ma sprawny i drzwi szczelnie zamknięte. Brawo! Zamknijcie jeszcze od strony podwórza – może wówczas będzie to miało sens, bo póki co, otwarte każdemu.

Soczyste kolory

Hol jest mocno po przejściach. Dlatego lepiej nie patrzeć do góry, nie rozglądać się po ścianach i wzrok skierować na posadzkę. Prześliczne kafle. Drewniane schody skrzypią niepokojąco. Farba olejna nieudolnie skrywa lata świetności ścian. Miła niespodzianka – oryginalna stolarka drzwi wejściowych do mieszkań. Niektóre z nich pomalowano na bardzo intensywne kolory… I przyznam, że wygląda to ciekawie. Tradycyjnie, sufit się łuszczy. Nihil novi. Jednak nie widać zbyt wielu śladów wandalizmu ani grafomanów-amatorów. Lokatorzy też wydają się spokojni – żadnych awantur, butelek, krwawych śladów… :P. Zatem podejrzewam, że cała dewastacja budynku jest dziełem czasu.

Od strony podwórza Wapienna 26 wygląda jakby ją coś porządnie nadgryzło (ząb czasu?). Urokliwe zdobienia balkonów błagają o remont, jak w przypadku Wapiennej 30. Przy ścianie kamienicy stoi tajemnicza przybudówka z cegieł… Po tym, jak okazało się, że pozornie niezamieszkały parter, jednak – o zgrozo – ma lokatorów, wolałam już nie dociekać na co jest przeznaczona ceglana szopka.

Wapienna 26

Dzielnica: Krzyki
Osiedle: Huby
Ulica: Wapienna, dawniej: Galle Strasse – nazwana tak na cześć astronoma Johanna Gottfrieda Galle; biegła niegdyś od ulicy Glinianej do Ślicznej. Do naszych czasów przetrwała jedynie jej środkowa część.